Je bekijkt nu Een overvloed van herinneringen

Een overvloed van herinneringen

Heb je dat ook eens, dat je ineens iets ziet of ruikt en er komen opeens fijne herinneringen naar boven? Vast wel.

Ik heb het gisteren al twee keer mogen ervaren.

Ik liep van huis naar mijn praktijk en ineens rook ik de heerlijke geur van een enorme lindeboom. Ik kreeg een heerlijk gevoel en ineens waren mijn gedachten terug in het verleden gevlogen, naar mijn oma en naar de zomervakanties bij haar.

Later die dag, in de avond zat ik mijn boek te lezen over Chinese filosofie.

Het stukje tekst ging over een bredere kijk ontwikkelen. Ging over dat je open moet staan voor alles en niet alleen jouw eigen “waarheid“ accepteren. Dat je ook met door de ogen van een ander moet kijken. Dan heb je een breder zicht op dingen. Een voorbeeld was toevallig een wandeling.

Dat we gewoon doorlopen, we kennen elke hoek van onze omgeving en kijken niet meer rond. Maar wandel je met een kind, dan stop je ineens bij elke bloem, vlinder of boom. Want voor het kind is het allemaal nog nieuw en ze willen graag alles bewonderen en verkennen.

Loop je dezelfde route met je oma mee? Dan wordt het weer anders. Ze stopt ook vaak en vertelt over de verleden, wat is het allemaal verandert: Vroeger stond daar een leuk park, nu een appartement complex… en noem maar op. De bedoeling was hierbij om te begrijpen dat wat jij ziet en ervaart, een ander anders ervaart, en je moet open staan van hun mening en ervaring, want je leert ervan.

Toen moest ik aan een van mijn eerste klanten denken. Een lieve oude vrouw met een enorme levenservaring. Ik heb haar volgens mij 2 jaar lang, drie keer per week gemasseerd. Ze wist het niet, maar ik heb heel veel van haar geleerd. Ze heeft twee keer een hersenbloeding gehad en had ook een gebroken been, die nooit meer kon genezen. Ze moest de hele tijd in bed liggen, kijken naar dezelfde 4 muren. Af en toe even buiten wandelen. Ik zou gek worden, dacht ik. Ik heb haar altijd bewonderd: haar kracht, haar humor…. Ze heeft geen makkelijk leven gehad, heeft veel meegemaakt. Maar ze kon om de flauwste grap enorm lachen. Als ik bij haar was, had ik vaak haar bed gedraaid, richting het balkon. Wat was ze toen blij. Blij voor het paard die ze in de wei zag staan, blij voor de vogel die net even op het balkon kwam zitten, blij voor de mooie kleuren van de bladeren van de bomen in het herfst.

Dit allemaal had een enorm indruk op mij gemaakt en ik heb gerealiseerd dat we eigenlijk elke dag maar rennen om onze taken af te kunnen maken. We genieten niet meer van de kleine dingen, we hebben het afgeleerd, vergeten. Ik heb van haar geleerd om weer te genieten van de kleinste dingen. Genieten als ik `s ochtends de vogels hoor fluiten, genieten van de mooie bloemen rondom mij, van de paddenstoelen in het herfst, het mooie pak sneeuw in de winter, de lach van mijn kinderen.

Probeer jij het maar ook eens! Stop even met rennen en doen ! Ga even stil staan en je omgeving bewonderen, genieten van de natuur, van je tuin of het lach van je kinderen. Kom tot rust en geniet ervan! Even een momentje voor jezelf!